ماژیک و بادکنک

سمیناری برگزار شد و پنجاه نفر در آن حضور یافتند.

سخنران به سخن گفتن مشغول بود و ناگاه سکوت کرد و به هر یک از حاضرین بادکنکی داد و تقاضا کرد با ماژیک روی آن اسم خود را بنویسند.

بعد آنها را جمع کرد و در اتاقی دیگر نهاد. حال ، از حاضرین خواست که به اتاق دیگر بروند و هر یک بادکنکی را که نامش روی آن بود بیابد.

همه باید ظرف مدت پنج دقیقه بادکنک خود را بیابند. همه دیوانه وار به جستجو پرداختند ؛ یکدیگر را هل میدادند ؛ به یکدیگر برخورد می کردند و هرج و مرجی راه انداخته بودند که حد نداشت. مهلت تمام شد و هیچ کس نتوانست بادکنک خود را بیابد. بعد از همه خواسته شد که هر یک بادکنکی را اتفاقی بردارد و آن را به کسی بدهد که نامش روی آن نوشته شده است. در کمتر از پنج دقیقه همه به بادکنک خود دست یافتند.

سخنران ادامه داده و گفت : همین اتفاق در زندگی ما می افتد. همه دیوانه وار و سراسیمه در جستجوی سعادت خویش به این سوی و آن سوی چنگ می اندازیم و نمیدانیم سعادت ما در کجا واقع شده است. سعادت ما در سعادت و مسرت دیگران است. با یک دست سعادت آن ها را به آنها بدهید و سعادت خود را از دست دیگر بگیرید.

(منبع روزگار نو )